Leven met een Polestar: naar Corsica en terug

Op een kille donderdagmiddag, net buiten het centrum van Göteborg, ontmoetten we Polestar-bestuurder Frans en zijn twee zonen. Op onze zoektocht naar hoe het aanvoelt om met een Polestar te leven, stelden we hem vragen over alles: van opladen tot de hele beleving van elektrisch rijden.Frans, geboren en getogen in Göteborg, is vader van drie kinderen en runt zijn eigen timmerbedrijf. In zijn jonge jaren reed Frans in een '96 Passat Kombi, met op de zijkant een geschilderd Aston Martin-logo. Sindsdien zijn er vele jaren verstreken en nu rijdt hij in een Polestar 2. Op de vraag waarom hij voortaan elektrisch wil rijden, somde Frans een aantal interessante redenen op. "De belangrijkste reden is natuurlijk het milieu", begint hij, "maar het is ook gewoon geweldig om elektrisch te rijden." Toen Frans voor een Polestar 2 koos, werd zijn keuze met gemengde reacties ontvangen. Mensen in zijn omgeving haalden aan dat elektrische voertuigen niet zo klimaatvriendelijk zijn als je zou denken, en dat opladen een heel gedoe zou zijn. "Mijn antwoord hierop was dat als je een nieuwe wagen wilt kopen, het natuurlijk veel beter is om een elektrische dan een dieselwagen te kopen", merkt Frans op. Ook hun economische argument hield voor hem geen steek. Frans kon immers aantonen dat hij juist geld had bespaard door over te stappen op elektrisch rijden. "Als ik met een dieselwagen was blijven rijden, had ik vorig jaar tot 40.000 SEK (ong. € 3500) uitgegeven, het dubbele van mijn huidige kosten", zegt hij. Uit ons onderzoek is gebleken dat elektrisch rijden beter is voor zowel het milieu als je persoonlijke uitgaven. En Frans' verhaal is daar slechts één voorbeeld van.

Hoewel sommigen sceptisch waren, vertelde Frans ons dat hij nooit eerder een wagen heeft gehad die zoveel van zijn vrienden wel eens wilden lenen voor een proefrit. "Ook als je maar 90 km/u mag rijden, is hij nog steeds erg snel", zegt Frans glimlachend.

Vorig jaar reed Frans met zijn Polestar van Göteborg naar Corsica en terug. Met het hele gezin in de wagen doorkruiste hij Europa en maakte onderweg verschillende tussenstops. Als er iets is wat dit aantoont, dan is het wel dat elektrisch rijden geen beperking is van wat je met je wagen kunt doen.

Op de terugweg moest hij tussen Corsica en Göteborg tien keer stoppen om op te laden. Met kinderen in de wagen vond Frans dat een uitstekend plan: "je rijdt twee en een half uur en dan laad je een half uur op", begint hij, "en voor een gezin met kinderen is dat best leuk omdat je kinderen zo hun schermpjes even aan de kant leggen en wat kunnen rondrennen."

In de wachtrij voor de veerboot naar Corsica, en bij een temperatuur van 38 graden, mocht geen enkele wagen zijn motor laten draaien. Zonder airconditioning zat iedereen dan ook te puffen in de hitte. Frans en zijn gezin hadden daar echter geen last van. Hun wagen had immers geen verbrandingsmotor die moest worden uitgezet. "We hadden duidelijk veel bekijks toen mensen ons zagen ontspannen in onze perfect geklimatiseerde wagen", zegt Frans lachend.

Hoewel Frans de reis als een groot succes omschrijft, ziet hij wel nog ruimte voor verbetering. Meer in het bijzonder merkte hij op dat de infrastructuur voor opladen nog steeds achterop hinkt. Vaak moest hij stoppen om op te laden, ook al kon hij nog ver rijden, simpelweg omdat het volgende laadpunt te ver weg was. "Als er twee keer zoveel laadplekken waren, had ik de hele tijd kunnen blijven rijden tot de batterij bijna leeg was, om ze dan weer op te laden", merkt hij op.

Toch benadrukt Frans dat dit problemen zijn waar hij in zijn dagelijks leven nooit mee te maken krijgt. Hij laadt zijn wagen thuis op en heeft daarom nooit te kampen met een lege batterij. Of hij nu naar zijn werk rijdt, met de kinderen naar de voetbaltraining, of de wijde natuur intrekt voor een middagwandeling, hij hoeft zich nooit zorgen te maken over de lading van de batterij. "Het is geweldig om altijd over een volledig opgeladen wagen te beschikken", vertelt Frans enthousiast. Onze vragen over afstandsangst bleven op zak omdat Frans daar gewoonweg geen last van heeft. "De eerste dagen is het inderdaad nog even wennen, maar al snel besef je dat als je 's nachts de wagen oplaadt, je er overdag overal mee naartoe kunt rijden", zegt hij.

De gemiddelde rijafstand in de EU is 32,9 km per dag. Met andere woorden, wat Frans eigenlijk aantoont, is dat je bij je dagelijkse ritten geen 400 km hoeft af te leggen. En als dat wel eens het geval is, kun je met een beetje planning en vastberadenheid zelfs vlot naar Corsica rijden, en terug.