Naar Boden en terug in de Polestar 2
Er gaat niets boven échte beleving. Dat moment waarop de hypothese wordt getest. Wanneer alle planning en voorspellingen in de praktijk worden gebracht. Wanneer verwachting en realiteit samenkomen. Polestar-medewerkers Anya Ernest en Fredrik Magnusson maakten deze vuurdoop van dichtbij mee. Zij mochten als eersten het rubber van de Polestar 2 over het asfalt laten glijden. De allereerste testrit vanaf Göteborg, de thuishaven van de Polestar 2, naar het Noord-Zweedse stadje Boden en weer terug.
“Waarom we de trip maakten? Omdat we alles alleen maar in theorie uitwerken”, vertelt Magnusson. “We houden vergaderingen, geven presentaties, noem maar op. Maar wie van ons heeft er al eens écht 3000 kilometer met een elektrische wagen gereden?”
Beiden hebben ze familie in de Zweedse provincie Norrbotten. Dus gespten ze hun goudkleurige riemen vast en zetten ze koers naar het noorden. De route? Die liep door Mariestad, Örebro, Sala, Gävle, Sundsvall, Örnsköldsvik, Skellefteå, Umeå, en Luleå. En leidde hen uiteindelijk naar Boden.
“We konden toch niet naar het buitenland. Dit leek ons dus een leuk alternatief”, vertelt Ernest. “Ik heb het afgelopen jaar zowel gewerkt rond het opladen van de wagen, als rond Android Automotive. Het is dan ook geweldig om die prestaties aan den lijve te ondervinden.”
Ernest en Magnusson kropen zo niet alleen in de huid van een roadtripper, maar ook in die van de consument. Neen, het was geen prototype dat ze voor het eerst bestuurden. Dit was het echte werk. Meer nog: het was Magnussons éígen Polestar 2. Een tweeledig perspectief dus. Enerzijds waren ze voor het eerst Polestar 2-eigenaars. Anderzijds Polestar-medewerkers die een product uittestten. Eentje waaraan ze met hart en ziel hadden gewerkt om het tot leven te wekken. Zo hadden ze een unieke positie om zich als echte merkambassadeurs te profileren. En vooral: om mensen die onderweg naar de Polestar 2 vroegen, wat wijzer te maken.
En dat waren er meer dan je denkt. “We ontmoetten een koppel in Boden dat gefascineerd was door klassieke wagens. Ze hadden nog nooit met een elektrische gereden.” Zo luidde Ernests antwoord op onze vraag: “Hoe goed hebben jullie het evangelie van elektrische mobiliteit op deze trip gepredikt?”
“We namen dat koppel dan ook mee voor een ritje. Ze waren door het dolle heen toen de wagen optrok. Maar wat hen nog het meest verbaasde? Hoe stil de auto was. Het geluid speelt een belangrijke rol bij de beleving van klassieke wagens. Dat geldt net zo voor EV’s, maar op een totaal andere manier.”
Een andere gelegenheid om het 100 procent elektrische woord te verkondigen? Een bijeenkomst voor eigenaars van elektrische wagens met zowat veertig aanwezigen. Ieder van hen was onder de indruk van zowel de bouwkwaliteit als het ontwerp van de Polestar 2. Hun enige twijfel? Het opladen van de wagen. Maar dat was voor Ernest en Magnusson allesbehalve een struikelblok – integendeel.
“Eerlijk? Ik had zo mijn bedenkingen over deze trip naar het noorden”, geeft Ernest toe. “Maar we kwamen nooit in moeilijkheden. We vertelden Google Maps waar we naartoe wilden en die liet ons keurig zien waar we konden opladen. Het was geweldig.”
“Een duurzamere manier van reizen. Zo voelde het”, voegt Magnusson eraan toe. Vorig jaar reden we naar Mallorca met een wagen met gewone verbrandingsmotor. We namen dan wel niet het vliegtuig, maar voelden ons toch best schuldig. Het was ook veel duurder dan deze trip.”
Reizen zonder schuldgevoel? Het kan dus. Niet alleen omdat de Polestar 2 geen uitstoot heeft (al speelt dat natuurlijk ook mee). Maar ook dankzij alle oplaadstations onderweg op schone, hernieuwbare energie. “De meeste gemeentelijke oplaadstations werkten op groene energie, Skellefteå, Gävle bijvoorbeeld”, vertelt Ernest. Dat en het regeneratieve remmen van de Polestar 2 zorgden ervoor dat er tijdens de trip altijd schone energie voorhanden en binnen handbereik was.
“Het is een geweldige wagen”, besluit Magnusson. “De rijervaring is fantastisch, de versnelling is onvoorstelbaar, en de interactie met het infotainmentsysteem werkt perfect.”
Deze trip was in feite een test ná de lancering van de wagen. Een lakmoesproef van zeven dagen. Waarvoor de Polestar 2 met vlag en wimpel is geslaagd. En die onvervangbare, realistische data heeft opgeleverd.
Welke lessen ze uit deze trip hebben getrokken? “Wanneer je een elektrische wagen hebt en die in het openbaar oplaadt, regent het blijkbaar nooit”, grapt Ernest. “Want geen enkel oplaadstation had een dak. Dat betekent 45 minuten gegarandeerde zonneschijn, toch?”
