Fotograferen op het circuit van Monza: zo pak je dat aan

In een gebied vol uitgestrekte bossen en velden ligt sinds 1922 de enorme Autodromo Nazionale di Monza (oftewel: het circuit van Monza). Dit is het oudste circuit van Europa en is vooral bekend van de GP van Italië. Denk aan ronkende motoren, uitzinnige tribunes en bandensporen op het asfalt. Maar toen wij er op een vroege vrijdagochtend aankwamen, was het nog oorverdovend stil in de lege pitstraten. 

Voor de Italianen vallen auto's in dezelfde categorie als mode, pasta, voetbal, kunst en architectuur. Ferrari is daarbij misschien wel hun bekendste automerk. Oprichter Enzo Ferrari zei ooit: "Laat een kind een auto tekenen, dan wordt die ongetwijfeld rood." Voor sommige mensen staat dit beeld van de ronkende Italiaanse bolide haaks op dat van onze auto's. Toch timmert Polestar hard aan de weg op de Italiaanse markt. Maar begeven we ons op onbekend terrein? 

We waren niet alleen voor ons plezier afgereisd naar de laars van Italië. Er was werk aan de winkel, want voor het derde jaar op rij was dit iconische circuit de thuisbasis voor ‘internationale autosalon MIMO’. Ruim vijftig exposanten van over de hele wereld laten hier hun allerbeste auto's zien. Ook wij waren er met maar liefst vijf exemplaren. En omdat dit ons eerste evenement in Italië was, waren we benieuwd wat de Italianen zelf nou van onze inzending vonden. 

Managing director van Polestar Italië, Alexander Lutz, benadrukt hoe belangrijk het is om op dit soort events aanwezig te zijn. "Nergens zijn de prestaties zichtbaarder dan op een racecircuit.” Natuurlijk gaan de meeste bestuurders niet met hun Polestar de baan op. Maar het kán wel, en daar gaat het om. "Je draagt je Omega Speedmaster-horloge ook niet onder de douche. Maar je wéét dat die waterdicht is tot een diepte van 100 meter. Zo is het ook als je naar de supermarkt rijdt in een Polestar die een raceauto evenaart," zegt Lutz vol enthousiasme.

Om op te vallen tussen de overdaad aan rode, exotische sportwagens, hadden we de perfecte actiefoto nodig. Hieronder vertellen we je stap voor stap hoe je die maakt – volgens ons dan. Met temperaturen boven de 30 graden Celsius en een strakblauwe hemel was het stikheet op de baan. Na het middaguur waanden we ons tussen ronkende motoren en dorstige toeschouwers. Alsof we in een Italiaanse Mad Max-film waren beland. Geen slechte setting voor een spontane fotosessie, dachten wij. Conclusie: zorg dat je nét te weinig gedronken en geslapen hebt voordat je de camera erbij pakt. Dat is stap 1. 

Stap 2: zorg dat je zo min mogelijk tijd hebt voor de voorbereiding. Die ochtend wisten we namelijk niet eens dat een fotoshoot mogelijk zou zijn. Pas later beseften we dat we een paar minuten over hadden tijdens onze 40 minuten op het asfalt. Dit besef kwam pas een paar uur voordat we het circuit van Monza op zouden rijden. Kenmerkend voor deze stap is dat er ineens heel veel geregeld moet worden als je besluit een fotoshoot te houden op het circuit. 

Allereerst heb je een camera-auto nodig. In een ideale situatie zou dat een soort busje zijn met een brede achterkant en laaddeuren, zodat de fotograaf makkelijk en veilig kan fotograferen. Ook moet je van tevoren uitdenken waar beide auto's zich in iedere bocht moeten bevinden om dé foto te kunnen maken. Voor het perfecte plaatje moeten camera- en modelauto in de ene bocht bijvoorbeeld verder uit elkaar rijden dan in de andere. 

Maar er was een kink in de kabel, want zo'n busje hadden we dus niet. Gelukkig hadden we wel een stel probleemoplossers met improvisatietalent. Omdat de Polestar 2 met de stoelen naar beneden geklapt een kofferruimte van 1095 liter heeft, konden we deze gebruiken als camera-auto. Om te voorkomen dat de klep bij de hoge snelheden zou dichtvallen, hielden we deze open met een statief en wat ducttape (een briljante ingeving). Wat de planning betreft: er was geen tijd om die fatsoenlijk door te nemen. Dus moesten we het doen met wat schouderklopjes en motiverende kreten. En toen was het tijd voor actie. 

Met nog een minuut of zeven te gaan, reden onze geïmproviseerde camera-auto en de nebula Polestar 2 BST edition 230 de pitstraat op. De eerste shot moest vanaf de tribune genomen worden. En omdat we maar één fotograaf hadden, zat die al op de tribune te wachten tot de auto in beeld kwam. Hij nam de perfecte foto en haastte zich daarna meteen naar de pitstraat. Daarvoor moest hij zo snel mogelijk drie trappen af en vervolgens een heel gangenstelsel door. 

Met vijf minuten op de klok hobbelde onze cameraman bepakt en bezakt over de pitstraat. 

Onderweg naar de kofferbak besloot hij de auto nog even prachtig vast te leggen in de iconische pitstraat van Monza. Dat leverde weliswaar een reeks schitterende foto's op, maar ook enige stemverheffingen en een lichte stijging van het aantal decibel dat via de portofoonverbinding doorkwam. Daarna dook de cameraman de kofferbak in alsof hij aan een spannende actiefilm meedeedl; klaar voor vertrek. 

Met minder dan drie minuten te gaan schoten de twee Polestars het circuit op. De BST edition 230 bleef vlak achter de camera-auto rijden terwijl de cameraman door de kofferbak rolde als een sinaasappel zonder net. Na één ronde viel de rode vlag en reden de auto's direct weer terug naar de pitstraat. Wat normaal dagen kost, hadden we in maar vier minuten voor elkaar gekregen. Missie geslaagd. 

Het zat erop: tijdens drie volle dagen op de Autodromo Nazionale di Monza was het wel duidelijk hoeveel de Italianen van auto's houden. En wij mochten hier de het elektrisch rijden van de toekomst laten zien. Voor Polestar een kleine stap, maar wel een van betekenis.