Naar Corsica en terug: een Polestar in de praktijk
Over elektrische auto's hoor je vaak dat ze duur en stiekem slecht voor het milieu zijn, en dat je om de haverklap een lege accu hebt. Maar elektrisch rijden is zo lastig nog niet. Om dat te bewijzen, laten we een van onze klanten aan het woord.
Op een koude donderdagmiddag spraken we af met Polestar-eigenaar Frans en zijn twee zoons, even buiten het centrum van het Zweedse Gotenburg. Van hem wilden we weten hoe het is om in de praktijk een Polestar te hebben. Bijvoorbeeld wat er bij het opladen komt kijken en hoe het voelt om elektrisch te rijden.Frans, geboren en getogen Gotenburger, heeft drie kinderen en een eigen timmerbedrijf. In zijn jonge jaren reed Frans een Passat Kombi uit 1996 met de woorden Aston Martin op de zijkant. En nu, vele jaren verder, rijdt hij een Polestar 2. De vraag waarom hij voor elektrisch heeft gekozen, beantwoordt Frans met meerdere redenen. "Het milieu staat natuurlijk voorop," zegt hij, "maar elektrisch rijden is ook gewoon heerlijk". Toen hij de Polestar 2 net had gekocht, waren de reacties niet unaniem positief. Zo werd hij erop gewezen dat elektrische auto's niet zo goed voor het klimaat zijn als je denkt, en dat het een gedoe is om ze op te laden. "Daar bracht ik tegenin dat als je toch een nieuwe auto nodig hebt, je natuurlijk beter een elektrische kunt kopen dan een dieselauto", aldus Frans. Daarnaast hoorde hij dat elektrisch rijden veel zou kosten. Ook dat begrijpt Frans niet: voor hem is het namelijk goedkoper. "Als ik in een dieselauto reed, had me dat vorig jaar 40.000 SEK gekost. Dat is twee keer zoveel als ik nu kwijt ben", zegt hij. Uit ons onderzoek blijkt dan ook dat elektrisch rijden beter is voor het milieu én je portemonnee. Frans is dus zeker niet de enige.
Ondanks die paar sceptici heeft Frans nog nooit een auto gehad waar zoveel vrienden een proefritje in wilden maken. "Zelfs als je maar 90 km/u mag, ga je als een trein", zegt Frans met een glimlach.
Vorig jaar reed Frans met zijn Polestar van Gotenburg naar Corsica en terug. Met zijn hele gezin in de auto reed hij met een paar tussenstops dwars door Europa. Dit bewijst dat elektrisch rijden geen belemmeringen met zich meebrengt.
Op de terugweg van Corsica naar Gotenburg had hij tien tussenstops nodig om de auto op te laden. Frans vond dit prima, zeker met kinderen in de auto: "Je zit tweeëneenhalf uur op de weg en laat de auto dan een half uur opladen", zegt hij. "Dat is best fijn voor een gezin met kinderen, want die kunnen even hun energie kwijt en hun vierkante ogen laten ontwennen."
Toen ze bij een temperatuur van 38 graden stonden te wachten op de ferry naar Corsica, moesten andere auto's hun motor afzetten. Die mensen moesten de hitte dus trotseren zonder airco. Maar Frans en zijn gezin niet: hun auto heeft geen verbrandingsmotor, dus die hoefde niet uit. "Dat leverde wel jaloerse blikken op, toen mensen ons zo ontspannen zagen zitten in die heerlijk koele auto", zegt Frans lachend.
Hoewel Frans het een geslaagde autovakantie vond, kunnen er volgens hem wel een paar dingen beter. En dan bedoelt hij met name de infrastructuur van laadpalen, die nog achterloopt. Want hij moest de auto regelmatig aan de kant zetten terwijl er nog genoeg in de accu zat – alleen maar omdat de volgende laadpaal te ver weg stond. "Met dubbel zoveel oplaadpunten had ik de accu steeds bijna leeg kunnen rijden en daarna pas op hoeven laden", merkt hij op.
Toch benadrukt Frans dat hij in het dagelijks leven nooit last heeft van deze problemen. Hij laadt zijn auto thuis op en komt dus nooit met een lege accu te staan. Of hij nu naar zijn werk gaat, de kinderen afzet bij het voetbalveld of naar het bos rijdt voor een middagwandeling: hij is nooit bezig met hoe vol de accu is. "Heerlijk, zo'n auto die altijd 100% is opgeladen", zegt Frans enthousiast. We hadden wel wat vragen voorbereid over laadstress, maar daar heeft Frans dus helemaal geen last van. "In het begin misschien wel, maar je krijgt al snel door dat je altijd overal naartoe kunt als je de auto 's nachts aan de lader hangt", zegt hij.
De gemiddelde EU-bewoner legt elke dag 32,9 kilometer af met de auto. Het voorbeeld van Frans onderstreept dus eigenlijk dat je in het dagelijks leven geen lange ritten hoeft te rijden. En als dat wel zo is, dan rij je met enige planning en wat doorzettingsvermogen zo naar Corsica en weer terug.
