From Concept to Car: de ultieme hitteproef in de woestijn

Hitte is misschien niet het eerste waar je aan denkt in Nederland, maar in warmere streken kan het een auto enorm moeilijk maken. Een luchttemperatuur van 40 graden Celsius is al oncomfortabel voor een mens, maar voor metalen onderdelen kan het zelfs extreem belastend worden. En als deze onderdelen dan ook nog eens gevraagd worden om een auto in no-time van 0 naar 100 km/u te versnellen, of de inzittenden koel te houden, kan extreme hitte een nachtmerrie zijn. 

Dubai als de ideale testomgeving 

Er zijn weinig betere plekken om een nieuwe Polestar-auto op de proef te stellen dan Dubai. De temperatuur daar is het hele jaar door hoog, waardoor het de perfecte locatie is voor Matt Clowes, Principal Engineer Climate and Thermal Attributes bij Polestar, en zijn team om tests uit te voeren.  

Om te beoordelen of een nieuwe Polestar-auto en de onderdelen bestand zijn tegen de hitte, gaat Clowes en zijn team naar twee unieke testomgevingen. De eerste locatie lijkt op een stad, maar is dat net niet helemaal. “We beginnen op een plek die Half Desert heet. Het is een wegennetwerk dat ooit is aangelegd met de veronderstelling dat er woningen, winkels of iets dergelijks zouden komen, maar dat is nooit gebeurd. Daardoor heb je een leeg wegennetwerk, aangelegd in de vorm van Amerikaanse straatblokken," legt Clowes uit. 

Realistische tests onder extreme omstandigheden  

In Half Desert test het team de Polestar op allerlei manieren. Scherpe bochten, stoppen en starten, lage en hoge snelheden – alle rijomstandigheden waar je in het echte leven ook mee te maken krijgt, plus een aantal starts vanuit stilstand, herhaalde acceleraties en meer, maar dan in de brandende zon.  

De tests in Half Desert zijn echter maar de helft van het verhaal. Om een prototype echt tot het uiterste te drijven, moet je het, nou ja, tot het uiterste drijven. Hier komt het Jebel Jais-gebergte om de hoek kijken. “Hier kunnen we simuleren hoe een klant in werkelijkheid rijdt. We kunnen er dus flink op los gaan, zeg maar,” aldus Clowes. 

Hoewel het testen van een luxe GT zoals de Polestar Precept op een van de mooiste wegen ter wereld als een feestje klinkt, is er wel degelijk werk aan de winkel. Alles aan de auto moet worden gemeten om te zien hoe het reageert op de belasting bij hoge temperaturen. Elke fluctuatie, temperatuurstijging; alles wordt gemeten en geregistreerd door de innovatieve meetapparatuur in de auto.   

“Zo meet het temperatuurregelingssysteem alle onderdelen: van motor, batterij, inverter, interieur tot klimaatregeling. Het team monitort dan weer de koelvloeistof en andere onderdelen om de gemeten prestaties te beoordelen. “Het is een heel holistisch systeem,” legt Clowes uit. “Wat het interieur koelt, koelt ook de batterij, de motoren… je snapt het wel. Het is een kwestie van balans om ervoor te zorgen dat elk onderdeel voldoende koeling krijgt zonder de prestaties van een ander systeem te veel te beïnvloeden.” 

Slim softwaresysteem 

De hardware en software zijn dan ook behoorlijk complex. Elk onderdeel moet precies weten wat de auto doet en onder welke omstandigheden hij zich op elk moment bevindt. “Onze software is intern ontwikkeld en kan verschillende rijmodi herkennen,” legt Clowes uit. “We hebben wat we de ‘driver index’ noemen, die herkent of je bijvoorbeeld normaal rijdt. Het systeem geeft dan op een normale manier prioriteit aan koelverzoeken.” 

Het systeem verandert de prioriteiten afhankelijk van rijgedrag. Als het denkt dat je hard gaat rijden, verhoogt het de koeling van de batterij en de motor. Denkt het dat je het circuit op gaat, dan wijst het meer resources toe aan de onderdelen die je snel laten rijden, en weer minder aan het interieur.    

Om dit te testen, voert Clowes samen met zijn team herhaaldelijk zware acceleratietests uit. Hoewel dit in eerste instantie leuk lijkt, kan het fysiek zwaar zijn. "Ik heb geluk," zegt Clowes. "Ik heb een behoorlijk sterke maag. Sommige andere ingenieurs... misschien iets minder. Het is best intens." Het is repetitief, meedogenloos en supersnel, maar het is wat een nieuwe Polestar-auto moet aankunnen.  Zodra de starts vanuit stilstand klaar zijn, gaan ze verder met tests van 50 tot 150 km/u – niet om 'enthousiast' rijgedrag te simuleren, maar meer om te testen wat er gebeurt als je een inhaalmanoeuvre uitvoert of een snelweg oprijdt. Hierdoor wordt het systeem uitgedaagd om alles zo koel, kalm en gecontroleerd mogelijk te houden.

Vloeken in de woestijn

Het is hard en intensief werk, zelfs zonder dat je de brandende hitte meerekent. "We werken nog steeds met prototypes. Deze voertuigen zijn niet productieklaar, dus niet alles werkt zoals het hoort," zegt Clowes. "Alleen al het instappen en starten van de auto om te testen kan 10 of zelfs 30 minuten duren als er iets is misgegaan met de software en je opnieuw moet opstarten. Dan zit je in een voertuig waarin het 50 of 60 graden Celcius is, terwijl je probeert de software aan de praat te krijgen."    

En dat is alleen nog maar de software. Hardwareproblemen kunnen midden in de woestijn soms tot flink wat gevloek leiden. Gelukkig verliep het testen van de Polestar Precept goed en zit de auto wat dat betreft op schema. Als er iets was misgegaan, stonden Clowes en zijn team zonder twijfel paraat om uit te zoeken wat de oorzaak was.  

Polestar-auto's moeten overal ter wereld, in elke situatie, perfect functioneren. En dankzij de tests die we in de woestijn deden, zijn we er zeker van dat dat goed zit.